Ο Αλέξανδρος Παναγούλης λιποτάκτησε από το στράτευμα και ίδρυσε την οργάνωση Εθνική Αντίσταση.Αυτοεξορίστηκε στην Κύπρο για να καταστρώσει σχέδιο δράσης. Εκεί έρχεται σε επαφή με τους πολιτικούς άνδρες του τόπου, όπως ο Πολύκαρπος Γιωρκάτζης, με σκοπό να τους ζητήσει να συνδράμουν στην αντίσταση.
Επανέρχεται στην Ελλάδα και μαζί με στενούς του συνεργάτες σχεδιάζει την απόπειρα δολοφονίας του δικτάτορα Παπαδόπουλου την 13η Αυγούστου 1968 κοντά στη Βάρκιζα. Αποτυγχάνει συλλαμβάνεται, βασανίζεται φρικτά, οδηγείται ημιθανής στο νοσοκομείο και κατόπιν δικάζεται από το Στρατοδικείο στις 3 Νοεμβρίου 1968 και καταδικάζεται δις εις θάνατον, μαζί με άλλα μέλη της Εθνικής Αντίστασης, στις 17 Νοεμβρίου 1968.
Μεταφέρεται στην Αίγινα για την εκτέλεση η οποία όμως ματαιώθηκε χάρη στις πιέσεις της διεθνούς κοινότητας και αφού προσπάθησαν να πείσουν τον Παναγούλη να υπογράψει για να του δοθεί χάρη. Στις 25 Νοεμβρίου 1968 ο Παναγούλης μεταφέρθηκε από την Αίγινα στις Στρατιωτικές Φυλακές του Μπογιατίου, όπου και του επιβλήθηκε η "ποινή του εντοιχισμού" όπως λέει ο ίδιος.
Δραπετεύει από τις Στρατιωτικές Φυλακές του Μπογιατίου (Σ.Φ.Μ.) όπου κρατείτο, στις 5 Ιουνίου 1969. Συλλαμβάνεται εκ νέου και οδηγείται προσωρινά στο στρατόπεδο του Γουδίου για να μεταφερθεί μετά από ένα μήνα και πάλι στις φυλακές του Μπογιατίου. Εκεί τον περιμένει η απομόνωση σε κελί που το φτιάξαν ειδικά για τον Παναγούλη και ήταν σαν αντίγραφο τάφου. Επιχειρεί να δραπετεύσει αρκετές φορές ανεπιτυχώς.
Γράφει ποιήματα ως διέξοδο. Συνεχίζει να γράφει ακόμα και όταν του κατάσχουν κάθε γραφική ύλη χρησιμοποιώντας για μελάνι το αίμα του και για χαρτί τους τοίχους του κελιού-τάφου του.
Τον Αύγουστο του 1973 - μετά από τεσσεράμισι σχεδόν χρόνια φυλάκισης – απελευθερώθηκε βάση της γενικής αμνηστίας που απένειμε το καθεστώς των συνταγματαρχών στους πολιτικούς κρατούμενους, κατόπιν της αποτυχημένης προσπάθειας του Γ. Παπαδόπουλου να φιλελευθεροποιήσει το καθεστώς του.
Όπως αναφέρει η Οριάνα Φαλάτσι στην συνέντευξη της με τον Αλέξανδρο Παναγούλη μετά την απελευθέρωση του, ο Α. Παναγούλης είπε τα εξής για την απόπειρα εναντίον του δικτάτορα: "Δεν επιδίωξα να σκοτώσω έναν άνθρωπο. Δεν είμαι ικανός να σκοτώσω έναν άνθρωπο. Επιδίωξα να σκοτώσω έναν τύραννο"...
4 comments:
Ο Παναγούλης δεν ήταν μόνος, για την ακρίβεια δεν ήταν ο μόνος. Ήτανε όμως εκείνος που συνέλαβε κι εκτέλεσε το απόλυτο κτύπημα που ακόμα και σήμερα αποτελεί το άλλοθι μιας ολόκληρης γενιάς.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ το πάγωμα εκείνης της "Παράξενης Πρωτομαγιάς" που πλέχτηκε τ' αγκάθινο στεφάνι της πικρής είδησης, τη δοξαστική υποδοχή στ' αεροδρόμιο, την πορεία-κηδεία, τη μάνα κουράγιο που έκλαιγε ακόμα ένα παιδί της...
Δυστυχώς ο Παναγούλης ήταν από τους λίγους που είχαν το σθένος να αντισταθούν από την αρχή στη χούντα και έτσι αυτή μας έκατσε 7 χρόνια στο σβέρκο.
Μάλιστα..Ενας πραγματικός ήρωας ανάμεσα σε ημιτασιόν..
Είναι εύκολο να υπερθεματίζουμε σήμερα βέβαια, αλλά αυτή είναι η καθαρή αλήθεια..
Δεν πτοήθηκε, δεν τον κατέβαλαν τα φρικτά βασανιστήρια και συνέχισε να αντιστέκεται..
Δεν ξέρω ποια πράξη του ήταν χειρότερο πλήγμα για τους δικτάτορες, η απόπειρα εναντίον του Παπαδόπουλου ή το ξευτίλισμα της χούντας με τις δραπετεύσεις του!! Πολύ σκληρός για να τον πεθάνουν!
Ένας άνθρωπος που έσωσε την αξιοπρέπεια εκατομμυρίων.
Να είσαι καλά
Post a Comment