"Όταν ερχόμασταν εν μέσω κραυγών και συνθημάτων, για την δεκαπέντε μέτρων διαδρομή από τα σκαλιά στο Λιμεναρχείο χρειάστηκα δέκα δευτερόλεπτα. Όσο ήμουν μέσα, διέρρευσε η πληροφορία ότι ο μικρός που ήρθε πριν ήταν από το ΒΕΛΟΣ. Για να ξαναμπώ στο κρις κραφτ έκανα είκοσι λεπτά απ’ τη στιγμή που πάτησα το πόδι μου έξω από την πόρτα. Τέτοιες αγκαλιές και φιλιά και μπράβο και εύγε, δεν θες πολύ να βρεθείς …αλλού. Κι ο Ιταλός ο Ναύτης πήγε το κρις κράφτ στη μέση του λιμανιού και με ένα κόμβο ταχύτητα χαμογελώντας και απορώντας ποιος είναι αυτός ο πιτσιρικάς αξιωματικός που έχει ανοίξει τα χέρια του σαν τον Χριστό και αποθεώνεται από εκατοντάδες ανθρώπους…"
Με "κομένη την ανάσα" παρακολουθώ αυτές τις μέρες το Blog του Ημίαιμου. Εκεί ξετυλίγει το κουβάρι της ιστορίας, πηγαίνοντάς μας πίσω στα μαύρα τελευταία χρόνια της χούντας και της ηρωϊκής ανταρσίας του Αντιτορπιλικού ΒΕΛΟΣ, στο οποίο υπηρετούσε τότε νεαρός σημαιοφόρος. Η περιγραφή (απόσπασμα παραπάνω) είναι αυθεντικό θρίλερ. Αν και έχουν γραφτεί πολλά για την περιπέτεια αυτή των Ελλήνων αξιωματικών, λίγα ήταν γνωστά για τις λεπτομέρειες της άφιξης του "ΒΕΛΟΣ" τον Μάη του 1973 στην Ιταλία.
Θυμίζω οτι η χούντα προσπαθούσε με όλα τα μέσα τότε να κρύψει το μέγεθος και την ένταση της αντίθεσης του Ναυτικού προς αυτήν, τόσο στο εσωτερικό της χώρας αλλά κυρίως προς τους προστάτες της στο εξωτερικό οι οποίοι είχαν την εντύπωση ότι οι Ένοπλες Δυνάμεις στο σύνολό τους στήριζαν τη δικτατορία.
Με την ηρωϊκή όμως ενέργεια της ανταρσίας του ΒΕΛΟΣ, ο τότε κυβερνήτης του και οι άνδρες του κατάφεραν:
Να πέσει στο κενό η προσπάθεια του καθεστώτος να υποβαθμίσει το μέγεθος της αντίθεσης του Ναυτικού, να εξαναγκάσει το καθεστώς να προβεί σε «δημοκρατικά» βήματα για να αλλάξει τις εντυπώσεις και να αντιληφθεί ο λαός ότι το καθεστώς είναι γυμνό και να φουντώσει η αντίδραση με αποκορύφωμα την εξέγερση του Πολυτεχνείου και την αντίστροφη μέτρηση για την πολιτική λύση.
4 comments:
Το διαβάζω και γω και ομολογώ οτι είναι τόσες οι άγνωστες τελείως λεπτομέρειες που δεν έχουν γίνει γνωστές.. Αραγε γιατί;
Θυμάμαι βέβαια κάτι γιορτές του Υπουργείου Αιγαίου με τον Σηφουνακη που ήταν εκεί στην υποδοχή των πραγματικών ηρώων, έστω και αν τότε δεν είχαν συνειδητοποιήσει τι ακριβώς έκαναν..
Εχεις δίκιο στο οτι τότε δεν είχαν συνειδητοποιήσει πόσο ¨μεγάλο" ήταν το άλμα τους. Ίσως έγινε έτσι από τον αυθορμητισμό της πράξης του κυβερνήτη Παπά, όταν είδε οτι το σχέδιο απέτυχε..προδόθηκε..Η απόφαση να πάει στην Ιταλία για πολιτικό άσυλο ήταν καθοριστική. Εφερε τα φώτα της δημοσιότητας πάνω τους και κατέστρεψε το μοντέλο της χούντας για την δήθεν ομοψυχία των εν.δυνάμεων..
Πάντως αν κανείς εξετάσει τα γεγονότα εκείνα ψυχρά, θα δεί οτι ο "ερασιτεχνισμός" του σχεδιασμού μιας τόσο σοβαρής πράξης, όπως είναι η απόπειρα ανατροπής της χούντας, ήταν τόσο φανερός (η προχειρότητα) που από τη μια εκπλήσει αφού πρόκειται για σχέδια που εκπόνησαν αξιωματικοί εν ενεργεία (δείχνει την ικανότητά τους) και από την άλλη ίσως, λέω ίσως, εξηγεί και την κάπως επιφυλακτική στάση των πολιτικών της εξορίας να αναλάβουν από κοινού κάποια ενέργεια με τους ίδιους...
Λέμε τώρα..
Μια πρόσκληση να πλέξετε την δική σας ιστορία, είναι και σας περιμένει στα ...κάρβουνα. Εκεί κείτονται και οι πέντε λέξεις της εντολής.
Καλημέρα!
Αποδέχομαι την πρόσκληση Δημήτρη αν και οι ιστορίες μου..βγαίνουν λίγο "σκοτεινές"..Θα δούμε..
Post a Comment