Κανείς να μην την ακούσει
Ούτε να την διαβάσει
Την απώλεια δεν την διαβάζεις, την αισθάνεσαι.
Την νοιώθεις πυρρωμένο καρφί ανελέητο
να χώνεται σιγά, βασανιστικά στα έγκατα του μυαλού σου.
Κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε λεπτό
σβύνει όλες τις άλλες μνήμες,
και τις ελπίδες,
φθινοπωρινά κίτρινα φύλλα που πέφτουν,
ένα και ένα, δύο και δύο.
Τα σέρνει ο άνεμος μακριά,
ώσπου να έλθει το τέλος,
ν' αφήσουν το δέντρο γυμνό,
μόνο του στην παγωμένη αλήθεια.
No comments:
Post a Comment