Η απαξίωση της πολιτικής

Τα τελευταία χρόνια διαμορφώνεται σιγά-σιγά μια κοινωνική στάση απέναντι στην πολιτική, στα κόμματα και στους πολιτικούς, που υψώνει ένα διαχωριστικό τοίχο ανάμεσά τους. Από τη μια η κοινωνία, ο λαός και από την άλλη οι πολιτικοί και οι συνοδοιπόροι τους, δηλαδή τα ενεργά μέλη των κομμάτων. Δυστυχώς αυτή η τάση εξαπλώνεται με ταχύτητα, παγιώνεται σε όλα τα κοινωνικά στρώματα και ασφαλώς κύριοι υπεύθυνοι είναι οι ίδιοι οι πολιτικοί. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης μονίμως καταγγέλουν το κόμμα που είναι στη κυβέρνηση για διαφθορά, χωρίς ποτέ να παραπέμπονται οι υπεύθυνοι στη δικαιοσύνη, έστω και αν οι καταγγέλοντες έλθουν με τη ψήφο μας στην κυβέρνηση. Ψήφο που ασφαλώς σε μεγάλο μέρος οφειλόταν στις καταγγελίες!!

Όταν λοιπόν το φαινόμενο αυτό επαναλαμβάνεται συνεχώς και επί δεκαετίες, λογικό είναι οι πολίτες να διαμορφώνουν την γνώμη οτι "ολοι ίδιοι είναι". Είναι τόσο καταλυτικό αυτό το συναίσθημα, που τότε συμβαίνει και το παράδοξο να σβήνουν από την μνήμη μας τα όποια θετικά μέτρα παίρνει μια κυβέρνηση και την καταψηφίζουμε μαζικά.. Και πάμε πάλι σε μια από τα ίδια.. Χωρίς να εξετάζουμε κανένα ζήτημα πολιτικό, οικονομικό, κοινωνικό, ακολουθούμε σαν μια μάζα εύπλαστη τις απαξιωτικές κριτικές και γνώμες, είτε πρόκειται για κόμματα είτε για μεμονωμένους πολιτικούς.. Όχι οτι είναι όλοι αυτοί άγιοι.. αλλά άλλο η συγκεκριμένη καταγγελία με αποδείξεις και αλλο μια ισοπεδωτική άποψη που απαξιώνει την πολιτική, που ασφαλώς είναι πολύ επικίνδυνη άποψη για τα λαϊκά συμφέροντα πρωτίστως, μια και εξυπηρετεί απόλυτα τα συμφέροντα αυτών που στο παρελθόν απεκαλούντο "Οι έχοντες και κατέχοντες"..

Αυτό που είναι σημαντικό για μας είναι να σκεφτούμε τι μας συμφέρει. Ποιά άποψη είναι για το δικό μας καλό.

Κάποιος που έχει μεγάλα και παγιωμένα εισοδήματα, ίσως εύκολα και χωρίς κανένα ενδοιασμό υιοθετεί τέτοιες απόψεις. Ειρωνεύεται, σχολιάζει απαξιωτικά όλους όσους ασχολούνται με την πολιτική και έτσι συνήθως γίνεται ευχάριστος στις παρέες και στις συζητήσεις μια και αυτό είναι πολύ "ΙΝ"..Και καλά κάνει! Δεν υπάρχει κανείς λόγος να στεναχωριέται, ούτε να ασχολείται με τέτοια ζητήματα που μόνο μπελάδες θα του φέρουν. Η απαξιωτική του γνώμη και η παρελκόμενη κοινωνική του στάση δεν του επιφέρουν κανένα κόστος.. Επιπλέον η διάδοση αυτής της άποψης είναι προς το συμφέρον των.."συμφερόντων" του μια και η απαξίωση της πολιτικής έχει σαν βέβαιο επακόλουθο την αδιαφορία και την αποχή από τις εκλογές, τις δυναμικές διεκδικήσεις για οικονομικά ή κοινωνικά ζητήματα κλπ. Η αποτελμάτωση και η παγίωση μιας κοινωνικής αδιαφορίας για το μέλλον των πολιτικών θεμάτων, είναι το μεγάλο "ζητούμενο" για τους έχοντες και κατέχοντες..

Ο εργαζόμενος όμως πρέπει να σκεφτεί τι είναι καλό για την τσέπη του.. Δεν έχει κανένα περιθώριο να αποστασιοποιείται από την πολιτική. Πρέπει να βλέπει τους πολιτικούς στο σύνολό τους σαν μια ενδεχόμενη "λύση" στα προβλήματά του. Πρέπει να ψάξει ανάμεσα σε υποσχέσεις, ανάμεσα σε προγράμματα, ανάμεσα σε καταγγελίες ποια είναι προς την κατεύθυνση που του δίνουν την ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον και ποια είναι λόγια του αέρα που ξεχνιώνται εύκολα.. Η λάθος επιλογή μπορεί να θεωρηθεί σαν ένα λάθος που μπορεί να διορθωθεί την επόμενη φορά, η αδιαφορία όμως είναι μια πάγια "εντολή" για την δυστυχία της οικογένειάς του.
Δεν μπορεί να αδιαφορήσει όταν ακούει για παράδειγμα οτι σχεδιάζεται ένα νέο ασφαλιστικό νομοσχέδιο που θα καταργεί ή θα συρρικνώνει τις όποιες θεμελιώδεις κατακτήσεις του.
Όταν βλέπει την ανεργία των νέων να εξαπλώνεται.
Όταν βλέπει ελληνικές επιχειρήσεις να κλείνουν συνεχώς εδώ και να αλλάζουν έδρα σε χώρες με φτηνό (ακόμη) εργατικό δυναμικό. Τι φταίει; Του λένε η ακριβή φορολόγηση και το υψηλό μεροκάματο..Σαν να λέμε οτι εάν πάμε και μεις τόσο πίσω..θα μείνουν εδώ! Ωραία..Να μια λύση..Εάν θες δουλειά πρέπει να δεχτείς φτηνό μεροκάματο, χαμηλή η καθόλου ασφάλιση, και μικρή φορολόγηση των κερδών της επιχείρησης.. Και όποιος αντέξει!
Μας λένε οτι η ανταγωνιστικότητα της παραγωγής απαιτεί να συρρικνώσουμε τις απαιτήσεις μας για το καλό του ..μέλλοντος! Οτι το ικανοποιητικό κέρδος θα φέρει νέες επενδύσεις, νέες δουλειές άρα μείωση της ανεργίας. Και μεις βλέπουμε νέα "τζάκια", με νέα κότερα, με νέες βίλλες στη Μύκονο και αλλού και φυσικά νέες δουλειές αλλά αλλού, εκεί που είναι ακόμη φτηνά!

Γιατί συμβαίνει αυτό;
Γιατί δεν ήταν έτσι στο παρελθόν;
Πως έγιναν τα θέματα αυτά τόσο περίπλοκα;
Ποιός είναι υπεύθυνος;
Πως σχεδιάστηκε και πέτυχε ένα τόσο άρτιο παγκόσμιο πλάνο δήθεν ελεύθερου εμπορίου και οικονομίας;
Μήπως και μεις με τη στάση μας, την αδιαφορία μας βοηθήσαμε;

Πρέπει να ψάξει να βρεί ποιοί είναι οι πολιτικοί που αναζητούν λύσεις σε παρόμοια θέματα και ποιοί είναι εκείνοι που προτείνουν ακόμη περισσότερη υπομονή για το καλό που θά έλθει.... σίγουρα, αλλά αργότερα πολύ αργότερα!

Πρέπει να "μετράει" χρόνο με το χρόνο τα μετρητά της τσέπης του, να δεί τα χρωστούμενα στις τράπεζες και να δεί αν είναι περισσότερα ή λιγότερα, να ψάξει να βρεί τι και ποιός φταίει και οχι να αποδεχθεί μοιρολατρικά την "μοντέρνα" άποψη που θέλει όλους τους πολιτικούς και όλα τα κόμματα ίδια και χειρότερα...

Ίσως η δική του ψήφος είναι η καθοριστική για το μέλλον του..